„Hit & Run” i „Uwodzenie po izraelsku”

Jeśli ktoś nadal myśli, że tancerki są tylko wiotkimi i pięknymi księżniczkami powinien jak najszybciej obejrzeć serial Netflixa „Hit & Run”. Serial nie jest nowy, ale ja cały czas nadrabiam filmowe zaległości i dzielę się nimi, zwłaszcza kiedy taniec pojawia się w nich w nieznanych mi dotąd kontekstach.

Scenariusz „Hit & Run” napisali Avi Issacharoff i Lior Raz, współtwórcy wspomnianej przeze mnie niedawno „Faudy”. Lior Raz jest też ponownie jednym z głównych aktorów. Tym razem wciela się w postać Segeva Azulai, byłego żołnierza izraelskich służb specjalnych, najemnika w Meksyku, teraz przewodnika wycieczek, wiodącego spokojne życie w Tel Awiwie z córką z pierwszego małżeństwa Ellą i młodą amerykańską żoną, Danielle Wexler (Kaelen Ohm), tancerką Batsheva Dance Company. Danielle ginie już w pierwszym odcinku, kiedy planuje wyjechać na kilka dni do Nowego Jorku, aby (jak mówi) wziąć udział w audycji do Paul Taylor Dance Company. Szybko się okazuje, że miała też swoją drugą, a raczej pierwszą tożsamość – działając pod przykryciem penetrowała Mosad jako agentka CIA. Dalej akcja toczy się wokół próby wyjaśnienia, kto i dlaczego postanowił ją zabić.

Przyznaję, że po piątym odcinku miałam ochotę ten serial porzucić, rozwój akcji wydał mi się przesadnie pokręcony i odczułam lekkie znużenie tematem. Dwa kolejne odcinki zrehabilitowały jednak poprzednie. Właśnie jestem na etapie, w którym się dowiedziałam, że Danielle notację tańca wykorzystywała w swoich kodach szpiegowskich. Finał jest wciąż przede mną. Mam nadzieję, że napięcie zostanie utrzymane na dobrym poziomie.

Kręcąc się wokół tematów szpiegowskich i terrorystycznych (pisałam już, że myślę nad zmianą specjalizacji) wspomnę jeszcze o „Uwodzeniu po izraelsku”, ósmym odcinku serialu „Udaremnione ataki terrorystyczne”. Dokument przypomina i uchyla więcej szczegółów o jednym z najtragiczniejszych w wymiarze ludzkim zamachów samobójczych – ataku, któremu nie udało się zapobiec i wyrafinowanej zemście zaplanowanej przez Szin Bet na jednym z głównych przywódców Hamasu, którego nazwisko pozostaje nieznane.

„W imię litościwego Boga mam zaszczyt przeprowadzić atak z ramienia brygad Izza ad-Dina al-Kassama i Męczenników Al-Aksa. Z Bożą pomocą będę pierwszą kobietą, która przeprowadzi atak, pod warunkiem, że moje ciało rozpadnie się na kawałki. O to modliłam się do Boga” – mówi na filmie dwudziestotrzyletnia Reem Saleh Riyashi wysłana przez Hamas do przeprowadzenia samobójczego ataku. Na propagandowym zdjęciu widzimy spokojną kobietę z dwójką małych dzieci w opaskach z flagą Hamasu. Wszyscy mają radość w oczach.

14 stycznia 2004 roku o godzinie 9.30 Reem Saleh Riyashi dociera do Erez, przejścia granicznego między Strefą Gazy a Izraelem. Palestyńczykom w ich punkcie kontrolnym mówi, że idzie się leczyć w Izraelu. W ten sposób dostaje pozwolenie na udanie się do kontroli Izraelczyków. Wykrywacz metali wydaje ostrzegawczy dźwięk. Opowiada więc bajeczkę o metalowej płytce obecnej w chorej zabandażowanej nodze. Wysłana na rewizję osobistą wysadza się w powietrze detonując ukrytą w ciele bombę. Zabija czterech izraelskich żołnierzy i pracownika cywilnego. Rani też dziesięć osób, w tym czterech Palestyńczyków. Rozerwanego ciała samobójczyni nie można zidentyfikować.

Do zamachu przyznaje się Hamas. Emituje wcześniej nagrany film. Telewizja Al-Aksa uprawia dżihadowską propagandę z wykorzystaniem dzieci. Córka i syn Reem Saleh Riyashi mówią, że mama poszła do raju, stała się szahidką. Inne twierdzą, że pragną ją naśladować i będą to robić tak długo, aż uwolnią kraj od niewoli uzurpatorów. Nagrana też zostaje piosenka „Wróć szybko, mamo, zamiast mnie niosłaś w rękach bombę, teraz wiem, co było od nas ważniejsze”. Hamas nazywa ją bojowniczką i męczenniczką, bohaterką Palestyńskiej sprawy. Szejk Ahmad Jassin ogłasza nową erę dla kobiet, wzywa je do zgłaszania się na ochotniczki do przeprowadzania samobójczych ataków.

Sprawę bada jednak Szin Bet. Chce poznać prawdziwe motywy, które skłoniły Reem Saleh Riyashi do tak drastycznego kroku. Nie wierzy, że zrobiła to z własnej woli. Szybko okazuje się, że sprawa ma drugie dno, a Hamas w swoich działaniach osiągnął szczyt perfidii.

Zdobyte informacje wskazują, że samobójczyni była żoną lokalnego dowódcy Hamasu ze Strefy Gazy zaplątaną w romans z szefem pionu militarnego. (Jak donosił wtedy „The Guardian”, od wielu lat cierpiała na depresję i już wcześniej próbowała popełnić samobójstwo.) I że to pokrętna moralność obarczająca kobiety winą za nieformalne związki/ pozamałżeńskie romanse skazała ją na śmierć. Postawiono ją w okrutnie bezwzględnej i nie pozostawiającej wyboru sytuacji: mogła okryć hańbą siebie i rodzinę albo atakiem samobójczym oczyścić swoje imię i przywrócić godność najbliższym. Karę wymierzył mąż z kochankiem. A szejk Ahmad Jassin ją przypieczętował. Zgodził się, by po raz pierwszy w historii Hamasu kobieta i matka stała się środkiem do przeprowadzenia ataku.

W odpowiedzi Szin Bet przeprowadza selektywne eliminacje. Najpierw namierza szejka Jassina. Zabija go na jego własnym terenie, w drodze do meczetu. Potem eliminuje jego następcę. Zemsta na kochanku wymaga większej cierpliwości. Agenci postanawiają wykorzystać jego słabe punkty; znając jego chęć do romansów zwabiają go w pułapkę. Dzwoni do niego kobieta, mówi, że numer wybrała omyłkowo, że jest Arabką z Izraela. Flirtują, umawiają się na kolejne telefoniczne randki. Dawny kochanek i zabójca Reem Saleh Riyashi nie podejrzewa, że rozmawia z agentką Szin Bet. Z czasem rozmowy stają się intymniejsze. A cała akcja jest prowadzona tak, by myślał, że w pełni kontroluje sytuację. W końcu oświadcza się agentce, choć nigdy jej nie widział. Pierwszą rocznicę znajomości Szin Bet wykorzystuje do zakończenia sprawy.

W jaki sposób Izraelczycy przeprowadzili tym razem selektywną eliminację? Nawet jeśli napiszę: Nie wąchaj perfum, które dostajesz od kobiety, i tak nie zdradzę wszystkiego. Zemsta była naprawdę wyrafinowanie pomysłowa. A metoda, którą obmyślił Szin Bet, jak i cały dokument (współtwórca „Faudy” i „Hit & Run” Avi Issacharoff również bierze w nim udział) są gotowym scenariuszem filmowym.