Taniec w grudniu – na małym i dużym ekranie
2-31 grudnia
Mezzo Live HD, Maryjski Balet, „Cendrillon” (Kopciuszek)
Choreografia: Aleksiej Ratmański
Muzyka: Sergiusz Prokofiew
Yet the 45-year-old Russian has probably done as much as any living choreographer to make ballet feel vital and relevant. Mikhail Baryshnikov told me that “Russia never had anyone better”, comparing Ratmansky’s work to that of historically significant figures such as Petipa and Balanchine. Alastair Macaulay, fastidious critic for The New York Times, has described him as “the most gifted choreographer specialising in classical ballet today”
– Sarah Crompton, „Alexei Ratmansky: the most gifted choreographer in classical ballet today”, The Telegraph.
Spektakl zarejestrowano w Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu.
2 grudnia
Bolshoi Ballet Live, „Don Kichot”, sieć kin Multikino
Muzyka: Ludwig A. Minkus
Choreografia: Aleksiej Fadejeczew
Anna Tichomirowa jako Tancerka Uliczna. Zdjęcie Damir Jusupow/ Teatr Bolszoj
Widzowie kochają baletowe komedie, a najbardziej „Don Kichota”. Nic dziwnego: ten luźno oparty na wątkach powieści Cervantesa balet aż kipi od tanecznych popisów, stylizowanych ognistych hiszpańskich tańców i przezabawnych scen pantomimicznych. Kitri, córka oberżysty, kocha z wzajemnością biednego cyrulika Basilia, ale ojciec chce ją wydać za bogatego szlachcica. Na szczęście sprytny Basilio i rezolutna Kitri z pomocą błędnego rycerza Don Kichota oraz jego giermka Sancho Pansy wywiodą ojca dziewczyny w pole i otrzymają rodzicielskie błogosławieństwo. Pierwszą wersję choreograficzną „Don Kichota” do melodyjnej muzyki Minkusa stworzył Marius Petipa, ojciec XIX-wiecznego baletu rosyjskiego. Za klasyczną tradycją wystawiania „Don Kichota” podąża wiernie choreograf Aleksiej Fadejeczew realizując to pełne humoru i brawurowego, popisowego tańca arcydzieło
– nazywowkinach.pl.
4 grudnia
Mezzo Live HD, Sanktpetersburski Teatr Baletu Borisa Ejfmana, „Oniegin”
Choreografia: Boris Ejfman
Muzyka: Piotr Czajkowski, Aleksander Sitkowiecki
„Skończyć dzieło znaczy sprawić, by zniknęło to wszystko, co ukazuje lub sugeruje robotę. Artysta powinien, zgodnie z tym przestarzałym warunkiem, zdradzać się tylko przez swój styl i kontynuować wysiłek, aż praca zatrze ślady pracy” – napisał Paul Valéry.
„Oniegin” Borisa Ejfmana jest właśnie w ten sposób „skończony”. Dzięki wybitnej choreografii (postaciom ukazanym indywidualnie oraz w relacjach z innymi), muzyce, kostiumom, scenografii. I genialnym tancerzom, którzy są w stanie (ruchem, bezruchem, gestem, spojrzeniem) przenieść na baletową scenę bohaterów Puszkina – chandrę, egoizm, samotność i wyrzuty sumienia Oniegina, ducha Leńskiego, niespełnioną miłość i przemianę Tani
– „Encyklopedia współczesnego tańca”, taniec.blog.polityka.pl.
4 grudnia
Mezzo Live HD, Sanktpetersburski Teatr Baletu Borisa Ejfmana, „Po drugiej stronie grzechu” (wg „Braci Karamazow” Fiodora Dostojewskiego)
Choreografia: Boris Ejfman
Muzyka: Siergiej Rachmaninow, Richard Wagner, Modest Musorgski
11-22 grudnia
Mezzo TV, film dokumentalny „Ma mère adorait la danse” (Moja matka uwielbiała taniec) – o Brigitte Lefèvre, w latach 1994-2014 dyrektorce baletu Opery Paryskiej.
Reżyseria: Thierry Teston
Brigitte Lefèvre entre à l’Opéra à l’âge de 8 ans. Devenue directrice de la danse de l’Opéra de Paris en 1994, elle a contribué à révolutionner la danse mondiale, en donnant notamment les clés de l’Opéra de Paris à des créateurs contemporains comme Trisha Brown, Wayne McGregor, Angelin Prejlocaj ou Benjamin Millepied. Durant un an, le réalisateur Thierry Teston l’a suivie de Paris à Tokyo et dans les coulisses du Palais Garnier. Elle quitte l’Opéra le 1er novembre 2014, passant le relais à Benjamin Millepied, futur directeur d’une institution qui est devenue la plus prestigieuse compagnie de danse du monde
Amélie Bertrand „Ma mère adorait la danse”, documentaire sur Brigitte Lefèvre et bilan de sa direction/ Danses avec la plume.
23 grudnia
Bolshoi Ballet Live, „Dziadek do orzechów”, sieć kin Multikino
Scena z baletu „Dziadek do orzechów”. Zdjęcie Damir Jusupow/ Teatr Bolszoj
Muzyka: Piotr Czajkowski
Choreografia: Jurij Grigorowicz
W wielu krajach nie ma Bożego Narodzenia bez gwiazdkowego spektaklu „Dziadka do orzechów”. Choć prapremiera dzieła odbyła się w Petersburgu w dniu Świętego Mikołaja, 6 grudnia 1892 roku, to tradycja gwiazdkowa towarzysząca temu baletowi powstała niemal pół wieku później, w Stanach Zjednoczonych. Choć dziś spektakl ten jest kierowany głównie do młodszych widzów, to nadal pozostaje jednym z najpoważniejszych arcydzieł klasycznego baletu rosyjskiego. Oparty na opowieści modnego wówczas fantastycznego pisarza E. T. A. Hoffmanna „Dziadek do orzechów okazał się wspaniałym spektaklem familijnym. Mali widzowie odnajdą w nim baśniową historię małej Maszy, która dzięki dobremu sercu i odwadze wyzwala spod czaru księcia zaklętego w dziadka do orzechów. To jeden z najpiękniejszych baletów z fenomenalną muzyką Czajkowskiego
– nazywowkinach.pl.
