Wenecja, Niżyński, Diagilew – ciąg dalszy
Takie balety lubi „konserwatywna publiczność”. Język choreograficzny jest bogaty, zróżnicowany, plastyczny, dobitny, budzący emocje, wymagający od tancerzy wielkich umiejętności technicznych i interpretacyjnych. Skalę trudności i perfekcję wykonania można ocenić na podstawie załączonych zwiastunów.